طنز(گیلکی- فارسی)
گیلکی
اون
قدیم ندیمان: می آقاجان ئی تا ریفق غیرگیلک داشتی کی در ضمن خیلی هم مذهبی بو، اَ
بنده ی خودا ئی تا روز ویریزه آقاجانه امره آیه گیلان، ئی تا از امی فامیلانه جشن
عروسی درون شیرکت کونئه، مراسم که شروع بِه! از اویه کی اَ بنده ی خودا اهل بزن و
بوکوب نوبو و گروه موزیک و اَجور چیزانه تا ئو زمان نیدئه بو، شروع کونئه آقاجانه
امره فاکش داکش - کی اَیه کویه ایسه امره باردی؟-، اَیه ایسانم کوللن معصیت داره،
بیا بیشیم و خولاصه اَجور گبان! آقاجان کی نانستی خو مهمانه با چی کودن، گِه: مشته رحیم؛ ئیپچه
صبر بوکون، نیم ساعت دیگه شیم. خولاصه نیم ساعت، نیم ساعت نشان به ئو نشان که مشته
رحیم نرما بوست و انه جه موزیک خوش بامو،تا فارسیید به زمانی کی گروه موزیکه
جاغلان خستا بوسته بید، خواستید ئیپچه استراحت بوکونید، آقاجان گِه مشته رحیم مره
دوخاد و در حالی کی انه چومان خوشحال بو، بوگوفت: پس چره صدای موزیک قطع بوبوس؟
بوگوفتم: مشته رحیم، الان "آن تراک" فادایید، مشته رحیم کی بدجوری شاد
به نظر آمویی، بوگوفت: بوگو هو " آن تراک" ام بزنید.
دِ
فارسئه ییم به اصل مطلب! ئی تا "هادی نامی" چن سال پیشان نانم زیرخاکی
پیدا بوکوده بو، نانم بلیت بخت آزمایی درونی اَنه بلیت برنده بوبوسته بو، نانم
" توتو" بزِه بو ئی تا مبلغ کلان بوبورده بو، خولاصه نانم از کویه پول
باورده بو؟! هیچکاره بو بیلاورث ! ئی تا روز خوشان محله یه درونی، شان دوبو بیدئه
مردوم دسته دسته کره شان درن و آمون درن، واوورسئه : اَیه چی خبره؟ بوگفتید: اَیه
ماس بندی "میرزعلی خانه"، امی گوله هادی بوگوفت مرده شور هر چی ماس و
ماس بندی بوبورید. بعد، انه یاد بامو مردوم انه پوشت سر خیلی گب زنید، خو مره
بوگوفت: خب شم اویه می سره گرما کونئم، د مردوم دهنه دبدئم، خولاصه آبراره خوش
بامو از فردا بوشو میرز علی دور و بر
بچرخس، تا ئی تا روز میرزعلی اَنه دوخاد بوگوفت: آهای پَسَر، خایی بایی می
پالو راه ورسم ماس بندیه یاد بیگیری؟ امی ریفق که تا هسا بیلاورث زندگی بوکوده بو،
بوگفت: آهان میرزعلی! خولاصه از ئو روز به
بعد بوبوس ماس بند.
هسا چند سالی از روزای بیلاوارثی امی "مشته
هادی" گوذره، هر جا ئی تا ماس بندی بی صاحب بیدئه سره کیسه یه شل بوگود و
بیهه، اگرچی هادی خان د خوره چن تا ماس بندی بازاکوده و همه آنه "هادی خان
ماس بند" شناسید؛ اما هنوز که هنوزه راه
رسم ماس بندی یاد نیگیفته که هیچ! هه روزان اینه دوکانان ئی تا، ئی تا
قراره تخته بوکونید، من نانم جریان چیسه کی هر کی از موزیک اینه بد آیه، هه طو کی
دوبار گوش کونئه، خو ره بِه یه پا موزیسین! از ئو طرفم هر کی دوباره اونی گوذر به
ماس بندی دکفه، دِ نتانه ماس بندی و ماس خوردن و اَ جور کاران فراموشا کودن، شوما
دانیدی ربط اون ماجرای می آقاجانه ریفق با
داستانه "مشته هادی ماس بند" چی بو؟
فارسی
اون
قدیم ندیم ها: آقاجان من یه رفیق غیر گیلک داشت که خیلی هم مذهبی بود. اون بنده ی
خدا یه روز پا می شه با آقاجانم می یاد گیلان، توی جشن عروسی یکی از فامیل های ما
شرکت می کنه. مراسم که شروع می شه! از اونجایی که این بنده ی خدا اهل بزن و بکوب
نبود و گروه موزیک و این جور چیزا رو تا اون زمان ندیده بود، شروع می کنه با
آقاجان کشمکش که اینجا کجاست منو آوردی؟ اینجا ایستادن هم کلا معصیت داره، بیا
بریم و از این جور حرفها! آقاجان که نمی دونست باید با مهمانش چه کار کرد، می
گه:مش رحیم؛ یه خورده صبر کن، نیم ساعت دیگه می ریم. خلاصه نیم ساعت، نیم ساعت
نشون به اون نشون که مش رحیم نرم شد و از موزیک خوشش اومد، تا رسیدند به وقتی که
بچه های گروه موزیک خسته شدن و خواستن برن یه خورده استراحت بکنن، آقاجان می گه:
مش رحیم صدام کرد و در حالی که چشماش خوشحال بود، گفت:پس چرا صدای موزیک قطع شد؟
گفتم مش رحیم الان" آن تراک" دادن، مش رحیم که بدجوری شاد به نظر می
رسید گفت:بگو همون " آن تراک" رو هم بزنن.
حالا
رسیدیم به مطلب اصلی! یه "هادی نامی" چن سال پیش نمی دونم زیرخاکی پیدا
کرده بود،نمی دونم بلیت بخت آزماییش برنده شده بود، نمی دونم" توتو" زده
بود و مبلغ کلانی برنده شده بود، خلاصه نمی دونم از کجا پول آورده بود؟! هیچکاره و
سرگردان بود! یه روز تو محله شون، داشت می رفت دید مردم دسته دسته دارن می رن و می
یان، پرسید: اینجا چه خبره؟ گفتند:اینجا ماست بندی "میرزعلی خانه" گل
هادی ما گفت : مرده شور هر چی ماست و ماست بندی رو ببره. بعد یادش اومد مردم پشت
سرش خیلی حرف می زنن، با خودش گفت:خوب می رم اونجا سرمو گرم می کنم، دیگه دهن مردم
رو می بندم، خلاصه داداشمون خوشش اومد و از فردا رفت دور و بر میرز علی چرخید، تا
یه روز میرز علی صداش کرد و گفت: آهای پسر؛ می خوای بیای پهلوی من راه و رسم ماست
بندی رو یاد بگیری؟ رفیق ما هم که تا الان سرگردان زندگی کرده بود، گفت: آره
میرزعلی!از اون روز به بعد شد ماست بند.
الان
چند سالی از روزای سرگردونی "مش هادی" ما می گذره،هر جایی یه ماست بندی
بی صاحب پیدا کرد، سرکیسه رو شل کرد و خرید، اگر چه هادی خان دیگه واسه خودش چند
تا ماست بندی بازکرده و همه اون
"هادی خان ماست بند" می شناسن؛ اما هنوزم که هنوزه راه و رسم ماست بندی
رو یاد نگرفته که هیچ! همین روزا دکان هاشو یکی قراره تخته کنن، من نمی دونم جریان
چیه که هر کسی که از موزیک بدش می یاد، همینکه دو بار گوش می کنه خودش می شه یه پا
موزیسین! از اون طرف هم هر کی دوبار گذرش به ماست بندی می افته، دیگه نمی تونه
ماست بندی و ماست خوردن واین جور کارا رو فراموش کنه، شما می دونید ربط اون ماجرای
رفیق آقاجانم با داستان "مش هادی ماس بند" چی بود؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
دوست و خواننده ی گرامی: نیازی به داشتن اشتراک نیست، چنانچه می خواهید "کامنت" بگذارید روی نام وآدرس اینترنتی کلیک کنید و کاستیهای مرا گوشزد کنید لطفا....